اثربخشی واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان

معمولا، همه ی کودکان به بیماری­های مختلفی در طول دوره ی نوزادی و کودکی خود دچار می­شوندولی، برخی بیماری­ها نظیر سرطان شرایطی را تحمیل می­کند که زندگی روزمره و خانواده ی این کودکان  را مختل می­سازد. از آنجایی که تاب­آوری، توانایی فعالانه عمل کردن و موثر بودن به جای واکنشی عمل کردن و منفعل بودن در پاسخ به موقعیت­های استرس­آمیز است، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت­درمانی بر تاب­آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش­آزمون- پس­آزمون و گروه کنترل، 20 مادر داوطلب دارای فرزند مبتلا به سرطان بستری در بخش خون و آنکولوژی به صورت در دسترس در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه شامل 10 نفر)، کاربندی شدند. گروه آزمایش، به مدت 10 جلسه ی 45 دقیقه­ای به صورت انفرادی تحت مداخله ی مبتنی بر واقعیت­درمانی قرار گرفتند ولی گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکرد. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله، از نظر تاب­آوری مورد آزمون قرار گرفتند و نتایج تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل کواریانس نشان داد ک، تاثیر واقعیت­درمانی بر تاب­آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان معنا­دار است. به نظر می رسد آموزش­های واقعیت­درمانی بر تاب­آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان موثر است.